KEBABREPORTERS

De geschiedenis is bekend. Een hoop bier, gelach en geplak verder en een nieuwe iPhone minder gingen we naar Zwolle om daar verder te eten. In het pre-kebab tijdperk woonde ik daar en gelukkig had ik toch wat tenten opgeslagen in mijn onbewuste onderbewustzijn.

De eerste tent herinnerde ik mij omdat mijn ex-huisgenoot alias de zittende plasser die al eerder is opgedoken in mijn verhalen daar vaak kwam. De tent bleek er niet meer te zitten. Of toch wel. Hij was verhuisd naar de hoek van de gracht. Daarover schreef mijn gewaardeerde collega Bas al een origineel verhaal. Gelukkig bleef het hier niet bij en haastte ik mij snel naar een andere tent die ik nog wist. Naast de coffeeshop zit het Vlaamse Friet Huis met een nogal tegenstrijdig logo. De tent ziet eruit als een snackbar waar je normaal alleen wil komen als je heel dronken of stoned bent. Mijn voorgevoel zei al dat dit een kutbroodje zou worden en omdat Jan al een slecht broodje op had en Delicatesther net haar nieuwe telefoon kwijt was, offerde ik mijzelf op.

Bij binnenkomst viel al direct op dat het spit leeg was dus ik informeerde naar kebab. ‘Is achter vriend, is makkelijker als het druk is.’ Klonk plausibel dus ik ging zitten en wachtte rustig af. Delicatesther en Jan kwamen even binnen, Jan vroeg naar het bier en hij had een mooie koelkast vol. Jan vroeg naar het voor hem onbekende blik. ‘Is heel goed bier, probeer maar.’ Is heel goedkoop bier wist ik, hij betaalde 2 euro als het niet meer was dus dat was al een mooie winstpakker voor de eigenaar. Al pratend met mijn collega’s hield ik in het geniep mijn ogen op de kebabber gericht en wat zag mijn loerende oog? De smeerlap haalde een rvs bak met vlees onder de toonbank vandaan en liep stiekem naar achteren. Dit broodje moest wel heel goed worden, wilde dit liegebeest een positief verhaal krijgen.

Het verhaal laat zich eigenlijk al raden. Na 4 euro te hebben betaald kreeg ik een tasje mee, met een bakje saus erin en een broodje. Snel terug naar de collega’s. Mijn voorgevoel liet mij weer eens niet in de steek. Alleen al de aanblik zei genoeg. Na enige voorbereidende handelingen nam ik de eerste hap. Nu kunnen we er lang en kort over praten, maar eigenlijk verdient dit broodje niet veel meer woorden. Het vlees uit de bak, was droog, lauw en opgebakken shoarma vlees. Fucking shoarma ja. Dat werd verkocht als broodje doner. Pure misleiding, leugens en bedrog.

Met pijn in mijn hart heb ik een deel van het broodje weggeflikkerd. Eigenlijk had ik meteen al moeten stoppen maar ik gooi uit principe zelden voedsel weg dus ik heb toch nog redelijk wat happen genomen. Zwolle had meer te bieden dan dit, dat wist ik zeker. Gelukkig had ik genoeg ruimte overgehouden in mijn buik en niet veel later zou ik beloond worden met wederom een topper. Waarover later meer…..

Vlaams eethuis, naast de coffeeshop in de Steenstraat. Alsjeblieft, zelfs als je knetterstoned de shop uitkomt, loop erlangs en ga naar een van de andere tenten. Koop zelfs geen snicker of flesje AA want dat gun ik deze leugenaars niet!

https://www.google.nl/maps/place/Steenstraat+4,+8011+TV+Zwolle/@52.5130768,6.091677,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c7df2fcbeadf05:0xcd7adbb61352e009?hl=nl