Kebabtour IV: Nazar Döner Huis, Zwolle

Na het hele gestolen-telefoon-en-aangifte- gebeuren in Groningen werd mij heel lief door de andere reporters gevraagd of ik nog wel de fut had om door te gaan naar Zwolle. Denkende: ‘die telefoon is toch al pleite, daar maak ik me morgen wel weer druk om’, riep ik  meteen ‘ja!’.
Af en toe een beweging om het inmiddels afwezige kreng te aaien onderdrukkende zat ik de treinrit naar Zwolle uit.
Daar eenmaal aangekomen keek ik verbaasd om me heen. Ik had nooit echt een beeld van die stad, maar ik vond het er toch eigenlijk best tof uit zien allemaal! Kerstlichtjes, oude huisjes, ja, chill. Peter wist van vroegah in zijn studententijd nog wel een zaak te zitten, maar helaas, die was dicht. Ook werd er gemeld dat Nazar Döner Huis de beste zaak van Zwolle zou zijn en omdat ik zwielig was zou die eer mij toe bedeeld worden.
Al rondlopende vonden de reporters de ene zaak na de andere, en bij bijna allemaal leken de broodjes er goed uit te zien. Mijn maag begon zich steeds meer te gedragen als een peuter wiens Star Wars lego poppetje is afgenomen, maar vastberaden kocht ik bij geen van de zaken een broodje. Eén of twee keer zonk de moed me bijna in de schoenen, maar nee, als ik dan toch het beste broodje kebab van Zwolle tot mij mag nemen moet ik daar op wachten ook.

Uiteindelijk waren we er dan, de Nazar. Van buiten zag het er al top uit. Een gele zaak, met blauwe letters, en een vrolijk logo’tje van een kebabber met koksmus die al lachend van een rol snijdt. Van binnen een grote zaak, erg schoon, tegeltjes overal en een mooie stenen balie met een grote saladebar. En wat schetste mijn oog? Mario! Jazeker, een Turkse variant van Mario was de uitbater. Hij had zelfs een rood shirtje aan en het schort gaf de illusie van de tuinbroek. Mijn humeur werd onmiddelijk beter.
We hebben nog een behoorlijke tijd staan wachten op het broodje (er is nog één wachtende voor u, dat effect), maar het resultaat mocht er zijn. Het broodje kostte iets van €4,00 oid, en was inderdaad uitmuntend. Kalfsvlees, en naast de standaard salade combinatie ook feta, rode kool, augurkje en een pepertje. De sauzen waren niet opmerkelijk, maar alles was wel goed verdeeld. Zo eindigde ik de dag toch nog in mijn sas!

Overigens, als kerstcadeautje voor onze trouwe lezers kunnen wij reporters vanaf nu een kaartje in de reports pleuren, weten jullie ook hoe je er moet komen. Vrolijke ke(bab)rst!