Kebabtour deel 3. Het Haarlems toetje.

Op reis gaan is leuk. Maar toch, een van de fijne dingen van op reis gaan vind ik, stiekem, toch ook wel weer het thuis komen. Je verstaat de mensen weer. Je kan weer gewoon een biertje op straat drinken. Je durft weer fatsoenlijk wild te plassen, zelfs rustig te plassen, zonder de vrees gelijk voor 3 maanden in een kerker te verdwijnen. Oftewel : het was weer fijn voet op Haarlems grondgebied te zetten na een mooie dag Den Haag. Ik meende de sirenen te horen die Delicathester eerder de dag ook al hoorde, ze moeten me gevolgd zijn. Aangezien Peter en ik nog steeds (dat dat kan, na zo’n dag) honger hadden besloten we nog maar een broodje te gaan eten. Peter wist een nieuwe zaak in hartje Haarlem, waar ze zowaar als actie 2 broodjes voor de prijs van 1 verkochten, dus hij wou wel trakteren. Volmaakt gelukkig liepen we met een biertje in ons handen de stad in, ondertussen elke politieagent die we zagen vriendelijk groetend. Kijk, hier kan dat nog!

Aangekomen bij de tent in kwestie viel me gelijk de naam op. Een naam waar ik ’s middags in gesprek met Vriendin Nummer B. maar niet opkwam. Tuana. De eigenaar bleek familie te zijn van de eigenaar van de andere Tuana, waar ik al heel wat broodjes verorberd heb. Helaas gold de actie voor zo’n beetje alles wat ze verkochten, behalve voor kebab. Helaas was de kebab kip. Toch maar eens gevraagd waarom dat is. Geld, natuurlijk. Kip is goedkoper. Wist ik ergens ook wel, maar toch, ik wou het eigenlijk niet weten. Bezuinigen op vlees, ik houdt er niet van. Jammer dat de gemiddelde kebabsnijder daar tegenwoordig anders over denkt. En was het broodje net zo goed als die van het andere filiaal? Ik zal hier hetzelfde antwoord geven als ik de kebabsnijder gegeven heb: nee. Net niet. Het scheelt niet veel. Iets te breekbaar broodje. Dus bij mij viel de helft er dus alweer uit. Iets dat natuurlijk niets te maken had met de eerder die dag genuttigde biertjes. Of ik had gewoon een slechte dag, aangezien ik ook niet al mijn bier keurig binnen de verpakking wist te houden. En in mijn herinnering smaakte die andere gewoon beter, maar dat zal dan wel in het lams tijdperk geweest zijn.

Gewoon standaard broodje dus. 3,50. Groot voordeel dat ze in het weekend tot 4 uur ’s nachts open zijn, en midden in het centrum zitten. Hoewel ze zichzelf er op beroepen in de Smederstraat te zitten is die straat bij de rest van Haarlem bekend als Smedestraat. Nummer 17. Vlakbij de Grote Markt. Die bij ons ook echt een stuk groter is dan dat pleintje in Den Haag waar we volgens mij nog wat bier gedronken hebben. Laat je ook niet misleiden door de hoeveelheid saus, we aten binnen, dus die kon je naar eigen believen er op spuiten.  Ach, als toetje was het niet verkeerd. De honger eindelijk gestild, en we konden terug kijken op wederom een mooie dag.