Istanbul Döner, Utrecht

Ik slik mijn vorige verslag, en een broodje kebab, graag in.

Na mijn vorige verslag heb ik commentaar van velen ontvangen waar er in Utrecht allemaal kebab tenten te vinden zijn. Nu vind ik persoonlijk, als kebabliefhebber zijnde, dat het er altijd meer kunnen zijn, maar vooruit. Het broodje dood vlees in Utrecht is geen utopie.

Gisteren na de winst van Oranje de stad in gegaan (feest op de Neude was te gek!) en vandaag zit ik dus enig zins brak op mijn werk. Om dit een beetje te verhelpen besluit ik mezelf kebab te gunnen. Vandaag besloot ik de Istanbul Döner te testen, aangeraden door mijn schoonbroer. Ik kan de zaak niet vinden, dus ik besluit schoonbroerlief te bellen, en hij vertelt me dat hij om de hoek van ‘t College zit. Ah. Recht tegenover de Hema. Hoe de f*ck heb ik die ooit kunnen missen?! Inmiddels ben ik er van overtuigt dat het zo’n Harry Potter ding is; niet te vinden tenzij je specifiek verteld wordt waar het is.

Nette tent, een paar zitplaatsjes, twee spitten, en een flinke saladebar. Ik ben als tweede aan de beurt, en ik bestel een broodje lamskebab voor €4. Kip is ook een mogelijkheid. (Ik begin me steeds meer af te vragen waarom die kerel bij de Dóner 66 een bord met “uniek in Utrecht” had staan) Op het bord zie ik dat een groot broodje me €5 had gekost. Prijzig.

De man achter de balie gooit een bolletje Turks brood onder de grill, en haalt het er als een soort pannenkoek weer uit. Roostering is minimaal, hij had wat mij betreft iets langer gemogen. Hij gooit er een hoeveelheid sla en uien op. Vervolgens komt het vlees. Dan nog meer vlees. Dan nog een beetje vlees, en uiteindelijk nog wat vlees. Weer sla, uitje, tomaatje, en heel secuur drie plakjes komkommer. Dan komt de vraag of ik saus wil (zowel knoflook als sambal is een optie), en hij spuit de knoflooksaus er boven op. Hij vraagt me of ik het mee wil nemen, en na mijn bevestiging pakt hij het broodje in twee lagen aluminiumfolie in, doet hij het in een plastic zak met een lading servetjes en een vorkje, en wenst me een goede dag.

Ik loop met dit pakketje richting mijn werk, en ondertussen kom ik een vreemd fenomeen tegen. Iedereen heeft zo’n vriend, die kerel die er niet onmiddellijk uit ziet als een Hollywood ster, maar die het toch voor elkaar krijgt om bijna iedere week met een andere meid in bed te liggen (gepowerd door een vlotte babbel en een flinke dosis humor kom je ver, heren). Wat schetste mijn verbazing? Deze rokkenjager, in daglicht, en hand in hand met een dame! Ietwat verbaasd, maar vrolijk zeg ik ze gedag en ouwehoer een beetje over de plannen voor het weekend. Even later loop ik het NJi binnen en ga weer achter mijn bureau zitten. Door mijn (hoewel korte) gesprek met de vriend in kwestie ben ik bang dat ik aan een koud broodje kan beginnen, maar het valt mee! De dubbele laag aluminiumfolie en het zomerweer hebben er voor gezorgd dat ik aan een warm broodje kebab kan beginnen.

Als ik het broodje uitpak ziet het er allemaal een beetje smerig uit. De saus is door het zakje heen gelekt en het broodje is wat verfrommeld. Maar na de benodigde EHBO (Eerste Hulp Bij Oneetbaarheid) toe te passen ziet het er allemaal vrij appetijtelijk uit. Qua smaak; tja. Standaard. De saus komt niet overal bij omdat het er alleen bovenop gespoten is. De sla is prima. Het vlees standaard, maar prima. En vooral erg veel. Het broodje wat te kort geroosterd maar prima.

Totaal plaatje; Bediening is keurig. Een gemiddeld tot, door de hoeveelheid vlees, goed broodje kebab aan de prijzige kant.

Mocht je op de Steenweg zijn en zin hebben in kebab zal ik hem je niet afraden.