Homemade kebab : beter dan ‘the real thing?’

Een week of twee geleden was ik bij m’n ouwe mattie Pieter op bezoek. Het is altijd leuk om vrienden van vroeger weer eens op te zoeken en dit geval was geen uitzondering. Eén van de eigenschappen van Pieter is dat, als hij iets tof en interessant vindt, hij er volledig voor gaat en het beste van het beste zal moeten hebben, maken of doen. Zo gingen we vroegah regelmatig tafelvoetballen en dat vonden we allemaal erg tof, dus wat doet Pieter? Die regelt een Deutschermeister voor thuis in de kelder…een baas dus. Dus, wat gebeurt er als zo iemand een passie voor kebab ontwikkelt? Dat zal ik je vertellen.

Eenmaal aangekomen bij zijn nieuwe huis volgen de vanzelfsprekende bromantische handelingen in de vorm van handen schudden en mannenknuffels geven, zijn vrouw Floor krijgt dezelfde behandeling alleen dan met een kus op de wang. Pieter en ik lopen naar de keuken, waar de meeste ingrediënten het aanrecht al sieren. Biertje goos? Ja lekker man. Met een koude Hertog Jan in m’n klauw inspecteer ik de waren en het zag er goed uit. Volgens mij was Pieter nog niet zo lang geleden in Berlijn geweest, waar hij een zeer oplettend oog had meegenomen naar Mustafa’s Gemüse Kebab, iets wat natuurlijk alleen maar positief kan uitpakken.

De ingrediënten bestonden uit witte ui, rode paprika, courgette, peterselie, verse munt en een mix van rode ui met stukjes tomaat en nog iets dat ik niet goed kan zien op de foto en dit alles was gekruid met een top secret mixje en volgens mij ook iets van een lichte dressing, was in ieder geval moeilijk lekker. Vlees was gehaald bij een halal slager en brood bij een Turkse bakker, dit was dus niet zelf gemaakt, maar hee…een kniesoor die daar op afgeeft. De bereiding ging met grote zorgvuldigheid en liefde, de groenten werden geroerbakt, vlees gebakken op de grillplaat en broodje werd ff in de oven gepleurd tot die lekker knapperig was. Het resultaat was een meesterlijk broodje met een berg aan sappige groenten op een bedje van vlees, overgoten met sambalsaus, knoflooksaus, hoisinsaus en een scheutje citroensap. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de verdeling beter had gekund (jaaaaa Pieter, dit blijft wel kebabreporters goos…je rollt nu met de pro’s), de sauzen lagen allemaal bovenop, iets wat je beter geleidelijk in lagen over het broodje kunt verdelen. Gelukkig deed dit niks af aan de smaak, fucking hell wat heb ik zitten smullen. Dus ik was dan ook erg blij dat het eerste broodje een vervolg kreeg, namelijk een tweede broodje. Ja, dat was lekker en met afstand beter dan de beste kebab die je Den Haag kan kopen bij een winkel, serieus.

Na de kebab volgde nog een heerlijk stuk worteltaart van Floor, waarna werd afgesloten met een aantal heerlijke whiskietjes uit de privé collectie van Pieter, iets waar hij ook een passie voor heeft ontwikkeld, dus dat was drinken op hoog niveau. Exclusieve single malts en een blend van 64 jaar oud ofzo, ja top avond die we zeker nog eens over gaan doen.