’t Stoepje, Groningen

Op je enige vrije dag de wekker om 8 uur zetten zodat je om 10 uur de trein naar Groningen kan pakken om daar kebab te gaan eten en er later een verhaaltje over schrijven om op internet te zetten….ben ik een mongool? Dat sowieso, maar ik hou vooral heel erg van lekkere broodjes, bier en gezellige mensen en die drie ingrediënten waren volop aanwezig op zaterdag 17 december, de kebabtour deel 4 was een feit.

Op het moment dat ik dit report schrijf is nog niet duidelijk wie welke tent precies gaat recenseren. Meerdere malen hebben meerdere reporters bij dezelfde tent gegeten, iets wat bij mij in twee van de drie gevallen zo was, dus ik richt me bij deze op de enige tent waar ik  in m’n eentje naar binnen ben gegaan (wat achteraf gezien jammer was, omdat niemand geloofde wat ik daar heb meegemaakt). De naam van deze tent is Het Stoepje en bevindt zich in de rosse buurt van Groningen, namelijk in de Muurstraat, ongeveer halverwege tussen de cafés en de hoerenkasten. Buiten hing een vlaggetje met daarop Döner Kebap, maar bij binnenkomst was nergens een spit met vlees te bekennen en stond de kebabber te sjansen met een schaars geklede, niet zo jonge dame, die met haar voorgevel door een soort van poortje heen leunde die als doorgang naar het naast liggende café diende. In Den Haag hebben we ook hoerenstraten en ranzige kebabtenten, maar een combinatie van deze twee was nieuw voor mij. Hygiëne bij eetgelegenheden vind ik erg belangrijk, dus je snapt dat deze setting verre van ideaal was voor mij. Getergd door gedachten aan ongewassen spermahanden, bacteriële infecties en herpes aan m’n bek door de alom aanwezige ranzigheid in deze tent, had ik het er maar moeilijk mee. Elke vezel in mijn lijf schreeuwde WEGWEZENNNN!  Maar natuurlijk liep ik vrolijk verder en zei: Eén döner kebap alstublieft. De gewiekste kebabber antwoordde meteen: 6,50 alstublieft. Flabbergasted door dit astronomische bedrag betaalde ik de beste man zonder me te realiseren wat een gigantische fout ik aan het maken was en ik heb het idee dat de kebabber ook wel zag dat ik twijfelde en daarom deze foot-in-the-door verkoperstechniek hanteerde. Maar goed, respect voor hem, want hij had me tuk.

Eventjes spacede ik een beetje weg in een dagdroom a la J.D. van Scrubs, maar als snel werd mijn zoete droompje gewelddadig onderbroken door de volgende woorden: ‘ Jaai ben gek! Jaai hebbe vaif kiendere, ieke ga niet met jou mee naar huiz!’. De versierpogingen van de kebabber richting de dame van plezier leken niet erg succesvol. Jammer voor hem, beter voor mij, want nu ging hij mijn broodje maken. Een pakketje vlees in zilverfolie kwam uit een kastje ergens vandaan, werd in een pannetje gepleurd en onder een soort grill gezet…weer ff sjansen met die vrouw en haar voorgevel…ff met het pannetje schudden…nog een beetje sjansen en het broodje was klaar. Ik kreeg een mooi tasje met een foldertje erbij en liep de zaak uit als een hoer..eh..boer met kiespijn.

Eenmaal herenigd met m’n mede reporters, haalde ik het broodje van 6.50 uit het tasje en het zat verpakt in soort van zilverfolie frisbee. Na het ontmantelen van de frisbee kwam er een broodje te voorschijn dat qua vorm leek op een washandje en was een beetje klef, alsof het nog niet helemaal was afgebakken. Het vlees was geen kebab, maar ook niet echt shoarma en smaakte, tot mijn grote verbazing, goed. Het waren mooie brokken echt vlees en veel ook. Het groenvoer bestond uit sla, tomaat en komkommer, niets bijzonders dus en het was redelijk vers. De verdeling was…ehm tsja…afwezig, alles was tussen de frisbee en de zilverfolie gekwakt en ik mocht er zelf op straat iets moois van in elkaar knutselen. De knoflooksaus zat er in een bakkie bij en sambalsaus was er niet. Foto’s zijn er helaas niet, want de fotonemer verloor later op de dag haar iphone ( waar de foto’s dus opstonden, voor degenen die hem nog niet door hadden ).

Alle factoren meegerekend ( extreem duur, merkwaardige combinatie van prostitutie en kebab, slecht broodje, geen sambal en kebab die geen kebab was) verdient Het Stoepje in Groningen een ruime onvoldoende. Het meest positieve aan dit broodje was dat ik hem overleefd heb, ik ging er zelfs niet eens van aan de schijterij. Dus, misschien is het met de hygiëne nog eens zo slecht nog niet gesteld bij Het Stoepje, maar ik zal er in ieder geval niet nog eens gaan eten, zeker niet als je weet wat voor toptenten er in Groningen zitten.