Eethuis Tosun, Zaandam

Dat ik mad sexy ben hebben jullie uit mijn zinderende kebabrecensies natuurlijk al op kunnen maken. Een tijdje terug besloot ik dat tot een hoger niveau te tillen en er gewoon geld voor te gaan vragen. Ik heb me dus geleend om een dagje model te zijn. Na een dag lang mijn haar rood met roze te laten verven, vriendelijk te lachen en staarwedstrijden met camera’s te winnen vond ik het tijd om ten minste één van de twee stereotypen over modellen onderuit te schoppen: dat ze niet eten. Het andere stereotype dat modellen dom zouden zijn haal ik iedere dag sowieso al krachtig onderuit dus daar maakte ik me niet al te druk om. Maar dat voedsel hè? Dat ligt me dicht bij het hart (in sommige gevallen letterlijk, ik hou namelijk ook van vet voedsel) en dat mag de wereld weten. Laat ik nou toevallig ook voor een kebabblog schrijven, dus mijn werelden combineren was in dit geval makkelijk te bereiken.
Mijn hoog gehakte en gek gemake-upte avontuur bracht mij samen met de prachtige N. in het woeste Zaandam. Ook zij had honger en wist uit haar wat langere modellengeschiedenis (zowel tijdsduur als lichamelijk: langere chicks zien de zaken nou eenmaal eerder dan ik met mijn kortere gestalte) wel een kebabzaak te zitten.
In dit geval Eethuis Tosun, op ongeveer vijf tot tien minuten lopen van het station. Toen we aan kwamen lopen kwam er net een setje bontbekraagde Turkse jongens de zaak uit zetten, waarop N. nog opmerkte dat het toch meestal een goed teken is als de klandizie van een zaak bestaat uit mensen van hetzelfde land van origine. Over het algemeen ben ik het daarmee eens, maar in mijn belevingswereld hebben tieners met een dood dier ter grootte van hun ego aan hun capuchon en zestien blikken Dapper Dan in hun haar nog weinig te maken met het prachtige land Turkije en hun rijke culinaire cultuur. Maar goed, ook zij moeten eten natuurlijk. Eethuis Tosun, dus.
Toen wij binnenkwamen lichtte de uitbater bij het zien van N. zichtbaar op, wat nauwelijks nodig was gezien de zaak van zichzelf ook goed verlicht was. De toonbank was erg kunstig, een glazen bak gevuld met kikkererwten, wat de kebabber me ook nog eens vertelde toen ik opmerkte dat ik het gaaf gedaan vond. De saladebar was ook netjes en het groenvoer zag er gevarieerd en fris uit. Helaas zag ik geen feta, maar verder zaten er wel wat dingen tussen die buiten de ‘standaard’ formule van ijsbergsla, komkommer en tomaat vielen. Er draaiden twee spitten in de zaak: een gestapelde en een geperste rol. We bestelde een broodje döner en een Turkse pizza met döner en kregen binnen mum van tijd ons eten opgediend.
Mijn broodje bestond uit de eerder genoemde standaard combinatie groenvoer, plus in dit geval ook nog ui en rode kool. Ik kreeg niet één, niet twee, maar dríe plakjes komkommer (jammer dat ik het liever in kleine blokjes gesneden heb, maar dat is persoonlijke voorkeur dus dat zullen we de zaak niet kwalijk nemen) en het was uitermate vers en knapperig. Maar het konijnengedeelte interesseert jullie beste lezers natuurlijk geen drol, dus ik zal het snel over het vlees gaan hebben. Mijn vlees kwam van de geperste rol en was tot mijn volstrekte verbazing daadwerkelijk lamsvlees! Ik kan je vertellen dat het nog best lastig is om een broodje kebab te eten als je kaak op de vloer ligt. Geeft je wel meer ruimte om te proppen natuurlijk, maar goed. Naast de saus die de beste man er zelf al op gespoten had kreeg ik ook nog de keuze tot zelfbediening. De sauzen waren vrij standaard, maar niet verkeerd. Dan krijgt Eethuis Tosun nog een veer in de reet: de verdeling was bijzonder goed. Hier kunnen heel veel kebabzaken nog een puntje aan zuigen!
Samenvattend was het een flink broodje gevuld met heerlijk smakend lamsvlees, verse knapperige groenten en een uitstekende verdeling. Voor dit product wat prima dienst deed als avondeten betaalde ik het keurige bedrag van €3,50.
Nu gebied eerlijkheid mij nog iets te vertellen. Na het eten van deze smakelijke producten scheidde N. en ik onze wegen en pakten we treinen in andere richtingen. Een half uurtje later kreeg ik een smsje: “Pizza ligt nu op het spoor”. Dit dient niet te worden gezien als smet op het eten van Tosun, daarentegen. N. had de hele dag al last van haar maag en legde de verantwoordelijkheid van haar braaksel volledig bij de NS en hun schuddende, misselijkmakende voertuigen. Er volgde namelijk nog een smsje met de tekst: “Zelfs toen ie eruit vloog was ie nog lekker!”. Deze smakelijke noot in het verhaal moet dus ook simpelweg als een tip worden gezien: ook als je erg dronken bent en denkt dat het eten het niet de hele avond in je buik gaat doorbrengen is Tosun een aanrader.