De kebabreporters worden bekend. Dat is de enige conclusie die ik kan trekken na de bijna koninklijke behandeling die ik vandaag ontvangen heb.
Vandaag trokken ik en meneer Delicatesther (a.k.a. Brommert) er op uit om deel te nemen aan het open Nederlands kampioenschap stoelendansen in Culemborg. (zodra er hiervan beelden online staan kom ik wel met een link).
Geen van ons tweeën wist een medaille te behalen, dus wij lieten het kampioenschap voor wat het was en gingen op zoek naar een kebabtent om onze agressie op te botvieren. We liepen naar de dichtstbijzijnde tent; Dönerhuis Zelve. Hoewel de deur open stond en er mensen achter de balie stonden verklaarden zij toch dicht te zijn. Jammer.
Onze bodyguard (één van de beveiliging van het kampioenschap) vertelde ons dat er verder in de stad, buiten het centrum, een tent was waar zijn broer altijd heen ging. We stapten in de auto, en reden naar Beethovenlaan 23; de Baly Döner & Pizza. (op loopafstand van station Culemborg)
De zaak, van buiten al te zien, was gigantisch (niet de hele zaak paste in de foto) en tot in de puntjes oranje gekleurd voor het WK. Wij liepen naar binnen en werden zeer enthousiast verwelkomt door de eigenaar die, in een oranje shirt met de naam van de zaak er op, klaar stond. Naast hem was een vrouw met hoofddoek bezig om ander eten klaar te maken. Hij nam onze bestelling aan en vertelde ons lekker te gaan zitten. Betaling kwam zo wel. De zitplaatsen bestonden uit lekkere banken en luie stoelen, alsof het een huiskamer was.
De Turkse broodjes werden onder de grill gegooid, het vlees werd met een schuurmachine van de rol gesneden, en er werd ons gevraagd of wij er “alles” op wouden. Na “ja” geantwoord te hebben werd nog even specifiek gevraagd of dat ook sambal betekende. Het broodje werd in elkaar geflanst, er ging aluminium folie omheen, en er werd mij verteld waar ik desgewenst servetjes kon pakken.
Gezien de briefjes “Geachte klanten, binnen mag niet gegeten worden! …. Bedankt voor uw begrip.” wilden wij buiten gaan staan om het broodje op te eten, maar daar kwam niets van in. “Jullie mogen wel blijven zitten, hoor! Die briefjes zijn voor de Marokkanen, begrijpt u wel?”. Natuurlijk begrepen we dat. Het schijnt dat deze tent het toneel was van de eerste ontploffende ruzie tussen de Marokkanen en de Molukkers, die Culemborg niet lang geleden nog in de Betuwse Gazastrook veranderde. Als ik de man zo zag, snapte ik niet hoe er ooit een slechte sfeer in zijn zaak zou kunnen hangen.
Wij gingen weer zitten en ik begon aan mijn broodje. Het brood was lang genoeg onder de grill geweest om lekker knapperig te zijn, maar niet zo lang dat het uit elkaar viel van ellende. Er was vers vlees wat lekker, maar niet al te speciaal gekruid was. Gewoon goed. Het groenvoer bestond uit sla, een tomaatje en wat komkommer. De knoflooksaus was standaard maar lekker en lekte niet door het broodje heen. Tot de laatste hap was er een goede verdeling vlees, sla en saus. Mogelijkerwijs had er meer vlees in gepropt kunnen worden, maar al met al was het een zeer smakelijk en vullend broodje.
Terwijl ik at keek ik wat om me heen en zag ik dat de man stapels oranje Baly shirts had klaar liggen voor de verkoop. Blijkbaar is de man niet vies van wat marketing. Verder hingen er overal oranje vlaggetjes, “Hup Holland Hup” teksten, en andere WK prullaria. Daarnaast waren er overal toeristische posters te zien die reclame maakten voor Turkije. Er was ook een “Privé” gedeelte aan de zijkant van de zaak die versiert werd met een leuke Turkse muurschildering.
Terwijl we ons lekkere broodje zaten te verorberen kwam de eigenaar bij ons zitten. Hij vroeg naar onze namen, waar we wonen, wat we doen en waar we origineel vandaan komen. Als blijkt dat we allemaal uit de Betuwe komen wordt hij nog vrolijker. Hij vraagt naar onze dag, en als Brommert over het open Nederlands kampioenschap stoelendansen begint, snapt hij niet waar we het over hebben (begrijpelijk), maar het woord “kampioenschap” snapt hij uiteraard wel en hij begint uitvoerig te praten over de opstelling van het Nederlands elftal. Ondertussen pakt hij er nog even snel de servetjes bij.
Als we uitgegeten zijn stapt Brommert naar voren om te betalen. €3,50 per broodje. “Maar… Jullie zijn studenten hè? Maak er maar €10 euro totaal van.” En bij wijze van afscheid geeft hij ons alledrie nog een mandarijntje. Van het huis.
Hij wenst ons een plezierige dag en wij vertrekken.
Hoewel de man de aardigste verkoper is die ik ooit ben tegen gekomen en het broodje erg smakelijk en vullend was vroeg ik me toch af waarom er binnen niet gegeten zou mogen worden. Sowieso was het erg groot en leeg.
Gelukkig weet mijn bodyguard al het laatste nieuws uit Culemborg, en hij weet me te vertellen dat de eigenaar probeert om van zijn zaak een restaurant te maken (vandaar de grootte), maar dat hij de vergunningen nog niet binnen heeft en dus technisch gezien nog geen eten mag serveren binnen. Ik ben blij dat hij voor ons een uitzondering maakte, ik hoop maar dat hij dezelfde kwaliteit broodjes voor dezelfde prijs blijft serveren zodra zijn tent een chic restaurantje wordt.
Als ik weer eens in Culemborg moet zijn weet ik in ieder geval waar ik mijn kebab haal!
Baly Döner & Pizza
Beethovenlaan 23
Culemborg
https://www.google.nl/maps/place/Beethovenlaan+23,+4102+BM+Culemborg/@51.9521979,5.2371705,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47c65e3417dd3b6b:0x7a5d0778de8ed77e?hl=nl
4 reacties tot nu toe ↓
1 Bert // jun 12, 2010 at 17:30
Mooi verhaal, Toffe vent!
2 Bob Kepap // jun 21, 2010 at 05:23
Ook, meer opties dan Tiel in de Betuwe. Manderijntje na Kebab…. Zie ik zitten.
3 Baly // jul 24, 2010 at 10:14
Jongens, heel erg bedankt voor jullie mening over ons ik vind het heel erg aargdig MVG BALY
als jullie nog tijd hebben mogen jullie nog lanks komen.
4 Delicatesther // apr 10, 2011 at 16:01
Zodra ik weer in Culemborg ben kom ik langs!
Reageer