Catcher in the Rye

“I’m always saying ‘Glad to’ve met you’ to someone I’m not at all glad I met. If you want to stay alive, you have to say that stuff, though.”
– Holden Caulfield.

Ik heb een erg matte dag vandaag.
Het was niet eens erg laat gisteren, half twee geloof ik.
Nadat ik thuiskwam uit Amsterdam, stortte ik me neer op mn vieze matras, waar we de zonnige dagen hiervoor op hadden liggen rollebollen met gras aan onze lijven.
Of zand. Of andere shit.
Het lijkt wel of we delen huid eraf hebben geneukt. Brokjes van ons.
Werd wakker om een uur of tien, helemaal niet klaar om om tien uur wakker te worden.
Zo’n wakkerword-moment waar je meteen ontzettend moe van wordt.
Gapend draaide ik me om, sloot mn ogen en deed of ik verder sliep.
Pffffff….
Er werd aan mn deur gemorreld; het is dinsdag, bijna middag.
Mn moedertjelief kwam langs maar ik had geen cel in mn lijf die sociaal wilde zijn.
Het korrelige matras en ik…gouden duo.
Eenmaal uit mn stinkhol kwam er niks maar dan ook echt geen ene mallemoer uit mn klauwen.
Geen zin om ook maar IETS te doen.
Zit je dan, dom op F5 te rammen.
Elke halfassed poging liep uit op niks, dus ik las verder in mn boek. In bed.
Pas rond vier uur had ik energie genoeg om tien stappen naar buiten te doen om ontbijt te regelen.
Ik at, weer terug naar de veilige omgeving van mn huis gesneld, een broodje.
Een, hoe heet dat ook weer? Als je van alles erop keilt en er een prikker doorheen steekt?
Nou ja, dat dus.
Twee blikjes cola erbij, verder met rammen op F5.
Afijn, zoals je ziet gaat deze dag nergens over, helemaal nergens.
Wat ook nergens over ging, was het broodje döner dat ik haalde op het Bos en Lommerplein maandagmorgen.
In de Pittstop at ik eerst een pistoletje gezond waarna ik toe was aan die döner.
2,50, hoppateee…..niks over te zeggen, want het was mat, net als ik vandaag.