Boedapest, Szeráj

Een broodje (of durum) vinden dat goddelijk is is natuurlijk erg fijn. Heel fijn. Orgasme fijn, eerste koude biertje na een lange dag werken fijn, vul-zelf-maar-wat-in fijn. Helaas komt er daarna de onmogelijke taak dit te gaan overtreffen. En in het geval van een (mini)tour dient dit ook terstond te gebeuren. Hoewel ik liever hier nog een keer hetzelfde gehaald had, of desnoods kip, moest het toch echt. In mijn hoofd nam ik vast afscheid van de uitmuntende smaak die nog in mijn mond rond zong.

We begonnen te wandelen, en te wandelen, en wandelde nog wat meer door de ons onbekende stad. We kwamen niets tegen. Mooie gebouwen ja, en winkeltjes, en Hongaren, maar geen kebab. Tot we ons na enige tijd aan de overkant van de door ons zo bejubelde Antalya Kebab bevonden. En hier werd kebab verkocht. Volgens de prijslijst zou het broodje me twee keer zoveel gaan kosten als aan de overkant, maar bij het afrekenen bleek dit niet waar te zijn; het was zelfs goedkoper.

Ook hier werd onder brood een durum verstaan. Maar sinds een uurtje kon me dat niets meer schelen. Als Bas zijn vriendin stront naar marsepein kan laten smaken, kan goed vlees een durum naar ehh, ja, naar wat eigenlijk laten smaken? Naar iets wat perfect is voor dit vlees, vermoed ik. Wat ik probeer te zeggen : ik kon er niet wakker van liggen. De show met de vlammen die we aan de overkant kregen werd niet herhaald. In plaats daarvan stond de kebabber met twee snijzwaarden te showen, als een ware ninja. Hoe ze de klant moeten vermaken weten ze wel hier. Ondertussen was mijn durum in record tempo klaar gemaakt. En weer een terrasje, met een voor automobilisten onhandig geplaatste parkeerautomaat. Of onhandig? Meer een uitnodiging om gelijk hier wat te eten.

En ja hoor, weer biefstuk kebab. Wat een heerlijke stad is dit toch! Net iets minder goed dat de overkant, maar toch : BIEFSTUK! Verder was alles redelijk hetzelfde, iets minder gekruid, maar waanzinnig lekker. Voor weinig. Geen extra’s qua sla, maar wat er op zat was goed. Vers ook. De kipkebab die onze tafelgenoot had smaakte ook erg lekker, en zag er goed uit, met nog een beetje lippenstift van zijn vriendin, of was dat toch de rode kool? Iets pittiger dan die van mij, maar dat kan ook komen omdat ik net een hap sambal had. Maar zelfs voor kip meer dan acceptabel.

Wat kan ik er nog meer van zeggen? Weinig. Kom op, ik was op vakantie, met nog een leuk festival, veel zon, veel bier en veel van alles te gaan, en had net mijn tanden gezet in twee meer dan fijne durums met kebab. Vind die straat als je in Hongarije bent en ga er eten. Echt.