Adana Eethuis, Amsterdam

Mist. En dat keer al heel lang. Maar dat weten jullie, jullie hebben zelf ook wel ramen. Maar het doet mijn bui geen goed. Door de mist aan de andere kant van Amsterdam terecht gekomen. Noord. Een mens kan aardig verdwalen niet? En heb ik een mening over Noord? Ja, vast wel. Want het heet dan wel Amsterdam, maar ik weiger het als Amsterdam te zien. Nou heb ik niets tegen Noord, want arbeiders en arbeid en meer van dat, en ik vind dat een prettige sfeer. Het heeft iets dorps, en rauws en daar hou ik van. Maar ik blijf het als een los dorp zien, er zit een behoorlijke sloot water tussen het CS en Noord, en nou ja, alles is net even anders daar. Maar lekker belangrijk wat ik er van vind.

Nieuwe omgeving, tijd voor wat kebab. Noordelijker dan het Buikslotermeerplein krijg je het niet, maar daar was ik wat vroeg. Die slaan we dus even over. Een of andere landelijke snack keten die hier ook kebab schijnt te verkopen ook maar links laten liggen. Weinig vertrouwen in. In lang vervlogen tijden werkte ik samen met een ehh, behoorlijk gezette Turk wel eens in Noord. Gezet? De gemiddelde lezer past twee keer in hem, dus vet is meer op zijn plaats. Deze gast mocht mij graag op een broodje kebab trakteren, omdat hij het tof vond dat ik Turks voedsel te vreten vond. Ondertussen nam hij er altijd twee. Een liefhebber. Een van de tenten waar hij me wel eens mee naar toe nam was een apotheek tegenwoordig, en aan pillen was ik niet toe. Goed, dan maar richting Kamperfoelieweg. Ik meende mij te herinneren dat ik daar wel eens gegeten had en het te doen was. Eens even kijken hoe mijn smaak veranderd is nu ik heel wat broodjes verder ben.

Adana Eethuis. Zoals het een Turks eethuis, in mijn ogen, betaamd was het niet al te net, een beetje vettig en erg Turks. Hoewel ik de opmars van nette, steriele en hippe kebabtoko’s ook van harte toe juich. Er stond iemand deeg voor pizza’s te maken, een mooi staaltje arbeid. Bestelling geplaatst. De sla vitrine bestond uit een bak gemengd (sla, komkommer, tomaat) alsmede deze zaken los. En een bak met wortelreepjes en een met ui. Niets mis met een beetje ui op mijn kebab! Niet dat dat er op ging, die bakjes werden samen met de wortel overgeslagen. Er ging alleen wat uit de gemengde bak op. Het broodje was goed, vers ook, maar had mijn inziens wel wat langer in de oven mogen blijven liggen. Het deed me aan witbrood denken. Hoewel er behoorlijk met kipkebab geadverteerd wordt in deze toko betrof mijn vlees ouderwets eiervlees. Uit het bakkie, maar desondanks smaakte het goed. Ik vermoed zelfs dat het percentage lam in deze rol iets groter was dan normaal. Knoflooksaus uit een rode fles, maar niet bijzonder. De sambal dan weer wel. Dikke rode sambal, niet die laffe dunne licht rode sambalsaus, maar echte. Gloeiende. En dan bedoel ik gloeiende niet als een net scheldwoord dat je kinderen aanleert in plaats van godverdomme. Nee, gloeiende lippen saus. Zoals het hoort. De combinatie van een net niet genoeg verhit broodje en eiervlees kan nog wel eens voor een meel achtige ervaring zorgen, maar dat viel mee. Er was zelfs een goede nasmaak aanwezig. De verdeling was ook te pruimen. Saus ging er als eerste in, broodje even dicht, en Tadaaa! Saus overal! Daarna vlees en groente en nog wat saus. Voor 3 euro een goed broodje, precies in het midden van ons soms aanwezige punten tel systeem.

Adana Eethuis

Kamperfoelieweg 92
1032HR Amsterdam

Tel: 020-6368411