Ada, Maarssen

Jaaaaaa! December! Tijd van kou, sneeuw, weinig licht en veel feestdagen. Vooral veel feestdagen. En feestdagen vragen om pakjes, die in de stad gekocht dienen te worden, liefst vlak voor de betreffende dag. Ik probeer de stad dan ook angstvallig te mijden rond die dagen, ware het niet dat ik ook altijd zo’n lul ben die pas op het laatste moment zijn kado’s gaat halen. Of besluit dat het een mooie dag is om eens ergens kebab te gaan eten. Puntje ter mijn verdediging : Ik kan wel auto rijden. In tegenstelling tot de meute zondagsrijders die nu krampachtig proberen een parkeerplek te zoeken door gewoon overal maar 10 kilometer per uur te gaan rijden, en vervolgens 5 minuten nodig hebben om in te parkeren. Om dit geneuzel te voorkomen leek het me een goed plan dan maar een kebabzaak op de Amsterdamsestraatweg te Utrecht te bezoeken. Daar is het altijd druk, maar wegens de bepaalde bevolkingsgroepen die daar wonen gaat het rijden ze net iets beter af. Sneller in ieder geval. En ze doen daar wat minder aan Sinterklaas. Alleen voor het “verkoop hier uw goud!” kantoor is het altijd erg druk. Zeker in deze tijd.

Helaas viel de, volgens mij, enige nog niet hier vermelde zaak daar af. Ze hebben geen broodjes. Alleen durums. Nee, laat maar. “Is net als een pannenkoek” probeerde de verkoper me nog over te halen. Want Nederlanders houden van pannenkoeken. Maar liever niet met kebab. Er zat niets anders op. Ik moest en zou deze week weer wat schrijven. En ik wist nog wel een kraampje. Die staat op het voorland van de hel. Het parkeerterrein van winkelcentrum Bisonspoor. In Maarssen. Waar ze ook nog eens aan de weg aan het werken zijn. Wat voor de gemiddelde Sinterklaaskado kopende huisvrouw uit Maarssen natuurlijk al helemaal een hel is. En voor mij, als wel door willen rijdende bestuurder, al helemaal.

De poorten van de hel opende zich met enig regelmaat dankzij de sensoren, maar ik liep er uiteraard aan voorbij. Ik hoef gelukkig niet binnen te zijn. Ik moest bij het enigzins vervallen aandoende kraampje op het parkeerterrein zijn. Met trotse certificaten van ehh? Wat eigenlijk? Hygiëne, geloof ik. Maar uitgegeven door volgens mij een kebabfabrikant. Het zag er een beetje uit als een diploma voor “Beste man” of ” ’s Werelds beste vader”. Geen waarde aan hechten. Misschien zat het vorig jaar bij zijn surprise, je weet het niet. Voor 3,50 en een niet al te blije blik kreeg ik een broodje kebab. Het broodje zag er dun uit, mede dankzij het gebruik van een tosti ijzer. En misschien net niet lang genoeg geroosterd. De sla zag er ook niet al te vers uit. Maar wonder boven wonder smaakte het geheel nog best goed. Goede verdeling, ik was blij dat er ook ui bij zat, de saus was te pruimen, het broodje was beter dan dat de kraam er uitziet.

Staat op een van de parkeerterreinen van Winkelcentrum Bisonspoor, en twee dagen per week op een van de kampen van Maarssen. Dit klinkt fout, maar Maarssen heeft ooit besloten dat alles daar kamp is. Met dierennamen. Zwanenkamp, Kamelenkamp, meer van dat. Van die wijken waar alles hetzelfde heet en je zomaar op nummer 2013 kunt wonen. Niet half zo spannend als nummer 666. Woonerven. Wat een uitvinding is dat zeg, ik ben blij dat ik er niet woon.