Tiel, Gümüş

Oke, hoe gaan we dat doen…

Vanochtend werd ik wakker met een voldaan gevoel maar ook met een lege 2^e kebabmaag. Dat kon niet de bedoeling zijn dus ging ik de stad in voor wat boodschappen en een goed ontbijt. Mooi is dat van kebab. Je kunt het als ontbijt, lunch, diner of tussendoor als snack naar binnen werken.  Maar eerst de boodschappen. Als eerste werd het dumpshop tomcat waar ik tevreden met een nieuwe pet en 2 cavello boxershorts de winkel verliet. Vervolgens liep ik door naar A la votre. De tielse specialist in karaktervolle wijn en bijzonder gedestilleerde dranken. Na een leuk babbeltje over de verschillende soorten whisky´s in de zaak liep ik naar buiten met een goede fles Black bull, 2 nieuwe glaasjes en het whisky passion magazine.  Het zonnetje scheen heerlijk en ik besloot 20 meter door te lopen naar bakkerij en eethuis gümüş.

Op het moment dat ik naar binnen liep kijkt een 15 a 16 jarige jongen geschrokken op vanachter de balie. Ik word vervolgens vriendelijk gegroet en bestel een broodje kebab. De jongen draait zich om en ik hoor hem mompelen “oke, hoe gaan we dat doen” De moed zakte in mijn schoenen en ik begon behoorlijk zenuwachtig te worden over hetgeen mij te wachten stond. Het klonk alsof de jongen geen flauw idee had wat hij moest doen maar aangezien hij aan de andere kant van de balie staat zou je mogen aannemen dat hij enigszins kebabonderlegd is.

De jongen pakt uit een tas een kwart Turks brood en legt deze onder de grill. De toko in kwestie is ook een bakkerij en verkoopt grote Turkse broden. Uiteraard kwam dit het formaat van het kwart Turks brood ten goede. Verder had het lekker sesamzaad erop. Er wordt gezocht naar de saus en na wat om zich heen kijken worden 2 flessen uit een koelkast getrokken. Het broodje komt onder de grill vandaan en er word knoflook en sambal ingespoten na de vraag of ik dat beide wil. Vlees kwam uit de bain-marie. Niet nog even in een pannetje onder de grill. Laten we hopen dat dit net is afgesneden. Vervolgens weer saus. Wat sla tomaat komkommer en ui uit bakjes die bijna leeg waren. Nog een grote schep vlees en nog wat saus. Deze jongen mag wat onzeker overkomen. Maar als het om de verdeling gaat heeft hij het uitstekend begrepen.

Op dat moment komt er een oudere  man met snor de zaak binnen lopen en vraagt iets in het Turks. De jongen geeft antwoord en de man loopt verder de zaak in naar het eetgedeelte achterin het bakkerijtje. Ik gok dat deze man de vader was en vroeg of zijn zoon alles onder controle had maar voor hetzelfde geld hadden ze het over voetbal auto’s of lekkere wijven. Ik reken 4 euro af en loop naar buiten om in de zon te genieten van mijn ontbijt.

En wat is het oordeel. Het broodje is erg groot en zit erg vol! Een zeer goede zaak. Ook het eromheen gevouwen aluminiumfolie zorgt dat al het vlees dat eigenlijk niet in het broodje paste gegeten kan worden. De verdeling was uitstekend. Het broodje lekker knapperig. Het konijnenvoer standaard. Het vlees.. ja, dat had toch wel even opgebakken mogen worden want dit was niet net afgesneden. Jammer, want anders was dit toch een uitstekend broodje geweest. Ik hou mezelf voor dat dit een rookiemistake was van de jonge kerel achter de bar die een oogje op zijn vaders zaak moest houden.

Bakkerij en eethuis Gümüş, Westluidensestraat 3 (50 meter van het flipje beeld op het plein)

Hup! Bert