KEBABREPORTERS

Ik had al gemeld dat ik op dieet moest. Doel is om tenminste terug te gaan naar de “double digits”. Mijn voortanden beginnen te groeien van het gras eten en het zou me niet verbazen als de tandarts volgende keer meldt dat ik maalkiezen begin te ontwikkelen.

Mijn darmen klinken regelmatig alsof ze thuishoren in een opgevoerde (of ondervoede?) herkauwer. In een volgend leven wil ik terugkomen als carnivoor, en als er niet zoiets is als vampier.
Tot nu toe slaag ik er echter goed in om de gebakzaak van mijn buddy in Tiel te vermijden. Daarbij wordt ik geholpen door een stuk gips om mijn onderbeen. Het gaat om een oude sportblessure (wat ik persoonlijk veel indrukwekkender vind dan “ik ben op een steentje gaan staan”). Dus een gestructureerde zoektocht naar nieuwe voedselverstrekkingspunten is dus ook gewoon lastig. Kebab mag volgens de voorschriften, maar dan zonder broodje. Dus nâh, geen overmatig enthousiasme.
Nu zit ik weer in mijn vertrouwde hotel Europe aan de Boulevard de Grenelle nr. 103. In Parijs. Naast mij staat een ferme fles plat water voor € 0.49 in plaats van de € 3,50 voor de 0,3 liter in het restaurant hier tegenover. De eerste avond heb ik na veel gespit alle croutons uit de McD salade gekieperd maar samen met de fles plat water werd de opwinding ter plaatse niet veel groter dan de recente omschrijving van het rijden door een Vinexwijk.
Op weg was naar mijn werk aan de Rue de Federation (ik ga er van uit dat velen het oude terrein tussen de Rue de Federation en de Boulevard de Grenelle kennen, voor de deur bij metrosation Bir Hakim), passeerde ik een reclamebord: spaghetti met kebab “pour emporter”. Toen knapte er iets in me en kwam de ware kebabgrazer in me boven. Zoals de Friese kebabeters zeggen “ît sal hève”.
Eerst overwoog ik het oprichten van FILK (Front International de Liberation de Kebab). Maar de Fransen zijn wat kortaangebonden dezer dagen en probeer maar eens weg te komen met een gipspoot en een vleeschrol onder de arm. Bovendien krijg ik met mijn Frans nooit uitgelegd dat het een daad van culturele heldenmoed is om de vermenging van Kebab met slappe warme deegwaar te voorkomen. Voor wie anders wil: Rue de Desaix spaghetti met kebab.
Dus kies ik voor de buurman. Da’s dus Boulevard de Grenelle nummer 105. Breed pand, ze hebben er vier zaken onder weten te brengen. Een wasserette, een videotheek, Grenelle Greck en “De Turk”. Vorige keer schreef ik dat hij dicht was. Op zich correct, maar niet volledig. Grenelle Food, want daar hebben we het over, werd verbouwd. De nieuwe zaak ziet er keurig uit. Als je vier zaken onder één pand frommelt mag je uitgaan van een beperkte ruimte. Daarbij heeft Grenelle Food aan het kortste eind getrokken en is bij de verbouwing besloten dat het personeel recht heeft op werkruimte. Ook is ruim aandacht besteed aan het plaatsen van goed verlichte borden met de aangeboden producten.

Grenelle Food is kebab snackbar. Kofta, lams-, en kip kebab etc. zijn hier in verschillende vormen te koop. De kebab komt direct van de vleeschrol en is goed gekruid. Op de toonbank staan acht soorten saus, waar je naar eigen inzicht uit kunt kiezen. Men doet hier niet aan advies, de man die kiest voor mosterd en mayonaise krijgt het gevraagde zonder waarschuwing met grote kwatsen over zijn broodje uitgespoten.
De aanschaf is wat lastiger. De zaak biedt tussen de toonbank en de muur ruimte aan 1,3 persoon. Daarbij is de zaak zeker 6 meter diep. Deze meters moeten worden afgelegd om bij kassa en uitgiftepunt te komen, en daarna weer terug. Het is een goede zaak, dus de klanten staan rond etenstijd in een rij op straat. Kortom, met gips is het vrij worstelen-met-kebab tussen mij en hongerige Fransen. Het gewicht moet ferm omlaag, maar nu maken de Fransen geen schijn van kans. Met mijn prooi trek ik met terug op de hotelkamer.
Het oordeel: de puntbroodjes zien er perfect uit en voelen vers aan. De salade is beperkt (HOERA!) en bestaat uit sla, tomaat en ui. De kebab is goed gekruid en mals. Voor €4,50 een perfect broodje. Voor die prijs had ik, als ik niet had gedreigd met FILK en de Kebabreporters, er ook nog friet er bij gekregen. Op de foto ziet de hoeveelheid vlees er wat gering uit…. Had ik al gezegd dat ik op dieet was?
Het broodje laat ik uiteindelijk snikkend uit mijn handen rukken door het “kamermeisje” (een vriendelijke zwarte vrouw met, zelfs in mijn ogen, een enorme omvang) die constateert dat het volkomen schoongelikte en met tranendoorweekte meelproduct alleen nog maar naar de poubelle kan. Als je in de buurt bent: Grenelle Food, goedkoop en goed. Als je de mayonaise, mosterd broodje en friet er bij pakt, is het je zelfs een complete lunch.

https://www.google.nl/maps/place/105+Boulevard+de+Grenelle,+75015+Paris,+Frankrijk/@48.8495952,2.2972221,17z/data=!3m1!4b1!4m2!3m1!1s0x47e6701858acdc09:0xebf3ceafa65882a5?hl=nl