Mekan Fabriek, Nieuwegein

Vroeger moesten mensen nog jagen voor hun eten. Wat hebben we het toch makkelijk tegenwoordig, je loopt een supermarkt in, je grijpt een appel, loopt langs de kassa en je hebt jezelf weer even in leven gehouden. Het leven wordt wat lastiger als je per sé kebab wil eten. En dan niet zo maar kebab, nee, je wilt NIEUWE kebab. Ergens waar je het nog niet eerder gegeten hebt. En de andere reporters ook niet. Tja, dan wordt het werken voor je voedsel, als vanouds.

Gelukkig had ik van de week weer een excuus om een stad aan te doen waar ik normaal nooit kom; Nieuwegein. De reden dat ik er was, was wat minder prettig. Mijn lieve oma moest noodgedwongen naar het ziekenhuis. Nou is mijn oma echt king; ze had er namelijk de tering in dat ze haar kebabreporters shirt niet mee kon nemen. Maargoed, oma naar het ziekenhuis, ik uiteraard op bezoek. Na vast te stellen dat ze weer een kleurtje op haar wangen had en haar een kus te geven toch maar de stad in gedruppeld, en tja, toen moest er gegeten worden.
En dan begint de jacht; eerst op zoek naar het centrum. Na een paar keer de verkeerde kant op te lopen en vast te komen zitten op omheinde parkeerplaatsen (je bent vrouw of je bent het niet) bevond ik mij dan eindelijk in een gebied met winkels.
Volgende item waar ik met mijn ietwat gemoderniseerde jagersinstinct naar op zoek ging; een pinautomaat. Helaas is de optie om voor je kebab te pinnen nog niet wijd verspreid, dus cash op zak hebben is een must. Na een schichtig meisje aangesproken te hebben met de vraag waar ik een pinautomaat kon vinden (het arme kind was zichtbaar opgelucht toen ik haar niet neer wou steken maar alleen om een pinautomaat vroeg. A. Ik ben klein, blond en schattig, en B. Hoe gevaarlijk is Nieuwegein ‘s avonds?!) was al gauw mijn tweede overwinning een feit; ik had geld!
Daarna kwam mijn ultieme doel als jager zijnde; dood vlees! Gelukkig had ik al twee kebabzaken gespot tijdens mijn zoektocht naar het centrum en de pinautomaat, dus ik liep er linea recta naar toe.

Op loop afstand (als je de parkeerplaats overslaat) van het ziekenhuis St. Antonius bevinden zich twee zaken naast elkaar, ik ging voor bakkerij Mekan. Een gigantische ruimte binnen, volledig wit betegeld en met felle tl-buizen verlicht. De verse broden lagen klaar, en de zaak werd bevolkt door wat Turkse jongens met glimmende bomberjacks en petjes die blijkbaar niet over hun buitensporig gewaxte haar pasten. Staren. Met zijn allen. Met mijn, op dat moment, pornoblonde haar en kleine gestalte voelde ik me niet helemaal op mijn gemak, maar denkende aan mijn oma die mogelijk de stoerste vrouw is die ik ken besloot ik toch mijn mannetje te staan en ter plekke mijn bestelde broodje kebab op te eten. Staar maar lekker verder, engerds.
Terug naar de zaak; op het menu claimen ze zowel kalf- als kipkebab te verkopen voor €3,80. Ik bestelde een broodje döner, en mij werd niet gevraagd welk dier ik op mijn broodje zou willen. Wel werd er gevraagd of ik ‘gewoon alles’ wou, en na dat te bevestigen ging de kebabber aan de slag. Er werd een Turks brood in de oven gegooid en er kwam kippenvlees uit de au bain marie tevoorschijn. Het brood kwam weer uit de oven, er werd een flinke hoeveelheid ijsbergsla op gekwakt, vlees er over, en er werd knoflooksaus en sambal op gespoten. Dit geheel werd in wat aluminiumfolie gevouwen en ik kreeg het, samen met een vorkje en een servetje mee.
Ik ging zitten en vreesde het ergste; alleen sla, eiervlees, inspiratieloos? Tja, inspiratieloos misschien, het waren echt alleen de volstrekte basics, maar die basics deden ze dan ook goed! Het brood was geweldig (wat verwacht je van een bakkerij?), de sla was vers, het vlees smakelijk, en boven alles was het vooral heel erg veel. Nou is het sowieso al lastig om een gigantisch broodje kebab flatteus te eten, maar dan heet je ook nog eens Delicatesther en wordt het eten helemaal drama. Ik gaf mijn publiek dus wel een interessante show geloof ik. Nadat ik het hoofdgerecht (het broodje) op had, kon ik direct aan het toetje beginnen; alles wat er niet meer op het broodje paste. Dit was zo ongeveer een maaltijd op zichzelf. De knoflooksaus en sambal waren vrij standaard, maar lekker. Terwijl ik zat te eten zag ik dat de andere klanten om extra saus vroegen en die kregen direct gewoon de flessen mee. Netjes.
De samenvatting; een goede kwaliteit maar simpel broodje kebab, waar het woord broodJE eigenlijk de hoeveelheden geen eer aan doet.

Ik zou zeggen; een succesvolle jacht.