Marvest, Lidl

Bijdrage van KebAppie

Ah, do it yourself kebab… Je weet ruim van te voren dat het slecht gaat worden, maar de drang om het nog niet eerder geprobeerde te verkennen is groot. Te groot. Van de DIY kebab zijn die van Mekkafood, Aldi en Lidl al langsgekomen op de site. Deze keer weer do it yourself kebab van de Lidl, maar wel een ander merk: Marvest.

Het verhaal begon met een Lidl reclamefolder die ik in de bus kreeg waarop stond dat de Lidl DIY kebab had. Als een soort van Spider-sense kwam er meteen een lichte tinteling op in mijn schedel. Dat kon maar één ding betekenen: gevaar ligt op de loer. Kebabgevaar in dit geval. Dit voorgevoel negerend besloot ik toch maar naar de Lidl te gaan omdat reporter zijn ook enig gevaar met zich meebrengt. ‘Living on the edge’, je weet wel.
Nu is het zo dat ik het niet zo op de Lidl heb. Het is er namelijk chaotisch (negenenveertigduizend kleuren van over het hele kleurenspectrum doorboren je hoornvlies, rammen zich op je netvlies en laten je kegeltjes en staafjes dansen als een stel dronken Engelsen op dubstep), het is er druk (iedereen heeft een naar boodschappenwagentje en probeert je zo goed en hard mogelijk van achter op je enkels te raken) en het is er onbetrouwbaar goedkoop (40 cent voor een kilo wortels. Echt? Wat zijn dat voor chemisch gemuteerde dingen voor 40 cent? Een kilo. Echt?).
In ieder geval…Ik ging erheen met als doel binnen tien minuten weer uit de Lidl te zijn. Op m’n lijstje stond de kebab, wat sla, feta en met wat geluk ook pepers. Mijn hersens herhaalden de opdracht: “Wat er ook gaat gebeuren, wees binnen tien minuten buiten. Pak wat je pakken kan, pak wat je pakken kan, pak wat je pakken kan”.  Missie gefaald natuurlijk. Niet alleen duurde het langer dan de geplande tien minuten, ik kwam ook nog is naar buiten met alleen kebab, sla en random kauwgom.  Shit.
Onderweg terug wel langs de Turkse bakker voor een Turks brood  om het toch een beetje smakelijk te maken.

Thuis ging het vlees in de pan (in m’n tweede wereldoorlog pan ziet het er ook nog is extra nasty uit), kwart Turks brood in de oven, rood uitje snijden, sla klaarmaken, sambalsaus fixen, knoflooksaus pakken, in elkaar flansen en voilà (zie kopfoto).
Wat zal ik zeggen? Ik heb er het beste van proberen te maken.
De hoeveelheid van het vlees was wel oké, niet veel plakjes, maar wel dikke plakjes. Voor 2,89 krijg je 400 gram vlees, bleek uiteindelijk genoeg voor drie redelijk belegde broodjes.  Bij het bakken merkte ik wel op dat er behoorlijk veel vocht uit het vlees komt (als een soort extra mechanisme om het vlees te verdrinken voor het geval het niet helemaal dood was). Daarnaast bleven de stukken zacht. Het werd nooit echt goed gebakken, mede doordat de stukken inmiddels door de pan konden zwemmen. Vocht weggegoten hielp niet meer. De stukken waren inmiddels wel van zacht en glibberig naar alleen zacht gegaan. Het vlees was rundvlees, maar het leek net alsof er lamskruiden overheen waren gegooid omdat het iets licht lammigs had. Chemisch-lammig welteverstaan.

Het vlees was dus niet bijster goed, maar met de juiste extra’s kon je hier wel wat van maken. Vooral extra knoflooksaus en het knapperige broodje zorgden er voor dat het uiteindelijk best te eten was. Als je van chemisch-slap-rundlamsvlees houdt, dan is dit je ding. Voor ieder ander is het best voor een keer te doen, maar je kan beter naar je plaatselijke kebabzaak gaan.