Via allerlei metro’s en gedoe kwamen we terecht op, eeeh, even denken hoor, Nollendorfplatz?
Nee man, het ging anders! We gingen even terug naar het hotel voor een kleine blowsessie op het balkon en daarna stapten we in een taxi naar de hoek van Winterfeldstrasse en Maaßenstrasse, wat weer dichtbij station Nollendorfplatz is.
Om niet alleen maar broodjes te stampen, was dit het pauzegedeelte.
Ik had sommige toko’s al afgeschreven want het was veel werk allemaal.
(Dat we die tenten gewoon af zouden gaan wist ik op dat moment niet maar ala…).
Hier zaten twee goed aangeschreven bars waar een drankje te bestellen viel met de naam Bucket of Blood; een tequilabased Bloody Mary met BACON!
Dat soort shit kan je niet voorbij laten gaan wat ik je brom.
Afijn, lang verhaal kort; we dronken wat en na een tijdje stonden we weer buiten…wat nu?
Er is wel een grote kebabtent aan de ove…oh kijk nou! Hasir!
Dit is Hasir Schöneberg…ik at in 2013 een bord kebab in de originele Hasir in de Adalbertstrasse, maar had nooit een broodje gehaald. Nu dus wel.
Dit is geen gemusekebap, maar een gewoon broodje. Nou ja, gewoon? Ook dit is een knaller waar je gerust voor naar Berlijn kan afreizen.
We hebben het vaak over de origins van het broodje kebab. Sommigen zullen Kadir Nurman noemen, ik blijf gewoon bij Mahmut Aygun.
HIERRRRRR een artikel dat er ook niet uitkomt
Ala, geloof wat je gelooft, ik bestelde een broodje kebab voor vier euro en kreeg dat al snel in mn klauwen gedrukt!
Wat meteen opvalt is het vlees. Geen Imren, want dat is echt compleet ‘anders’, maar erg lekker rundvlees. Erg lekker rundvlees.
Kan het niet goed benoemen want ik ben geen culinair wonder, maar wat een lekker rundvlees!
Standaard samenstelling. Goede scharf, goede kruidensaus en top knoflook, goed brood ook. Hier valt werkelijk niks op af te dingen.
Het is soort van lekker om even van die enorme gevulde gemusekebabs af te zijn en iets ‘normaals’ te eten.
Dit ‘normale’ broodje vermoordt nog steeds 99% van de Nederlandse kebabs zonder ook maar met een oog te knipperen.
Berlijn zou Berlijn niet zijn als we niet de koning, de keizer, de KING der kebabs zouden bezoeken!
Op naar de Mehringdamm!
Oh ja, aanrader (omdat ik weet dat er veel lui zijn die ook die kant op gaan en van een drankje en een feestje houden):
op dat kruispunt, zeg maar schuin tegenover Mustafa, op nummer 2A (Gneisenaustrasse), zit Clash (foto van Google, toen wij binnenliepen zat het stampvol).
Harde muziek, goedkoop bier, een biergarten voor de zomer, binnen roken, twee tafelvoetbal, één pooltafel, genoeg sfeer.
Zo, dat ook weer kwijt.
We vraten allebei nog een Mustafa en waren het eigenlijk wel eens dat dit gewoon het beste broodje is wat je kan krijgen in Berlijn.
Tja, je moet alles proberen om uiteindelijk weer hier uit te komen.
De rest doet het leuk, maar Mustafa doet alloes net effe beter. There you have it.
