Lui zijn. Ik kan dat als geen ander. Ik heb er voor gestudeerd, en ben er cum laude voor geslaagd. Het diploma heb ik helaas nooit afgehaald, daar was ik te lui voor. Een bijpassende baan heb ik er ook nooit mee gevonden. Dus overdag ben ik noodgedwongen actief, maar ’s avonds? Lui.
Dus komt het wel eens voor dat ik mijn eten bestel. Want dat is makkelijk. En de luie ik vind dat wel zo prettig. Meestal geen kebab. Om meerdere redenen : er zijn niet zo veel bezorgende kebabtoko’s hier en een broodje kebab is niet gemaakt om bezorgd te worden. Maar soms moet ik er toch aan geloven.
Een broodje kebab naar je voordeur laten brengen kan ook voordelen hebben : je kunt het broodje zelf verder pimpen zoals jij dat graag wilt. Helaas vergeet ik dat in al mijn luiheid nog wel eens. Ook deze keer.
Mijn bestelling bestond gelukkig uit een bouwpakket, een prefab broodje heeft al helemaal geen kans tegen de reis die het moet afleggen. Het broodje zelf in dit geval ook niet; vers uit de grill was het ongetwijfeld nog een lekker vers broodje, eenmaal bij mij thuis viel dat tegen. De sla was karig en simpel. De saus was best ok, en goed verdeeld. Dankzij ondergetekende natuurlijk. Het vlees standaard, maar zowaar nog warm te noemen. Alles bij elkaar een standaard broodje dat dankzij de reis die het moest afleggen niet meer standaard was.
Zo, genoeg getikt, de bank roept. Wat is het toch heerlijk om lui te zijn.
Jan Beton was weer eens lui. https://t.co/uNzrjgaCyC