Dramatische Dapperdag

Ik vind zelf dat ik goed bezig ben.
Van tevoren weten dat je in de stront zal staan en toch gewoon doorlopen, zo ben ik tegenwoordig.
Op zaterdag werd ik wakker naast mn vriendin en had ik plannen. Kebabplannen.
Per tram 10 reden we naar Amsterdam-Oost, een leuke rit waar ik de helft van zwart reed.
Tja, we konden pas leuk uitscannen toen we het centrum inreden en er veel lui uitstapten.
Eenmaal bij het Mekka gearriveerd, moest ik me inhouden en liep lachend verder de straat in.
Restaurant Oké voorbijlopen, een medaille wil ik hebben! Niet meer, maar zeker niet minder.
Na honderd meter vind je op de Dappermarkt een kebabzaak annex broodtoestand, hier had ik mn zinnen op gezet.
Deze tent draagt geen naam…net als hun kebab, die zwaar ondermaats is.
Tjonge jonge, wat gaat dit kut worden zeg! Echt…compleet kut.
Lachend bestelde ik en betaalde weetikveel, teveel.
Vier euro? Drie vijftig?
Whatever.
Buiten zette ik me neder op een stalen bankje waar het gekochte item eens goed onder de loep werd genomen.
Jongens jongens wat een drama zeg. Echt, ik heb er geen goed woord voor over.
Oneetbaar door de berg saus erbovenop, het zogenaamde lamsvlees half afgefikt met zwarte krusten, 0.0 liefde voor döner kebab, echt…
Ik at wat van die brokken steen, likte half depressief wordend aan wat saus en deponeerde het apparaat in de vuilnisbak.
Hoe zou het voelen als je als kebabber staat te hannesen terwijl een paar meter verderop een topbroodje wordt gemaakt en mensen in de rij staan?
Bakker, houdt U bij Uw leest!
Ik werk ook niet ineens op een sportschool of bij de smeris, kom nou toch.
Dit was misschien wel het allerslechtste broodje dat ik ooit at…ik moet echt goed graven wil ik iets ergers kunnen bedenken.
Nee, het lukt me niet zo 1, 2, 3.
Goed, we haalden twee broodjes bij de Dapperkiller en er was geen vuiltje meer aan de lucht.