Ik voelde het al aan mn water; dit was niet in orde.
Zaterdag liep ik station Sloterdijk uit, in de richting van dat ronde gebeuren voor de deur van dat lelijke station.
De wapperende kebabvlag tegemoet. Goede hoop op een vlezig begin van mn vrije dag.
Dicht!
IK WIST ‘T WEL!
Die tent is volgens mij nooit open…geen grappen.
Ze lokten me met die vlag, maar ze kwamen niet af. Sorry ass tent.
Dus….plan B.
We keken Evil Dead I en II achter elkaar, sliepen een nachtje en plaatsten onszelf de volgende middag in de Kinkerstraat.
Troosteloos op zondag.
De enige open zaken zijn kebabtenten en de febo, wat een mazzel voor een reporter!!
Nee, ik zal eerlijk zijn, het was allemaal geen toeval.
Mn vriendin en ik waren gewoon op zoek naar kebab zodat er weer een report getikt kan worden.
Vrij cute voor een gecompromitteerde vegetariër al zeg ik het zelf.
Ergens rond nummer 70 tref je Döner Eiland (met onderschrift ‘kebab salon’).
Binnen zit een karakteristieke familie uit het Oosten te keuvelen met elkander, terwijl er twee spitten rollen op de achtergrond.
Een broodje kebab kost me 3,75 (geloof ik), blikje cola erbij, hoewel ik eigenlijk al in biertijd zit.
Opvallend aan deze toko is de service. Erg aardige lui.
Ik kreeg qua sla de keuze te customizen dus ging voor een combi van alles, met de focus op zuur.
Twee flessen op tafel, waarvan ik moet opmerken dat de sambal een goeie is. Een saus met potentie. Een saus om expliciet te noemen in een report.
Het jammere is dat het brood nogal ‘machtig’ is. Soort van dikkig. Standaard geroosterde bol, maar net even te veel.
Het vlees was wat droog, wat ik probeerde te camoufleren door het rood te verven met de saus.
Kijk, dit was mn brunch; ik had al twee dagen trek in kebab, misschien dat dat meespeelt.
Ik vond het uiteindelijk best lekker. Geen bombshell, maar wel een fijn broodje kebab.
Gelukkig at ik daarna nog een broodje bij de DönerLand even verderop waar ik zo over zal schrijven, die ervaring zette me weer met beide benen op de grond.