Bogotá: Türkiye Döner Kebab

Door Ruby

Het rottige van langere tijd in het buitenland verblijven is het onvermijdelijke moment waarop vliegtuigmaatschappij X een mail stuurt om te herinneren aan de naderende vertrekdatum van de vlucht terug naar Schiphol. De verleiding om te blijven is groot, maar sociale drang en Hollandse plichtgetrouwheid houden dat tegen. Dan begint de race tegen de klok: alle dingen die al die tijd onschuldig op de to-do-lijst stonden worden ineens verschrikkelijk urgent en moeten in onmenselijk snel tempo worden afgewerkt. Alle versgevormde vriendschappen moeten vroegtijdig worden afgekapt, terwijl vurige romances met tevergeefse beloften in een niemandsland worden geworpen. Laatste souvenirs moeten worden gekocht, koffers gepakt, nog één keer goed dronken worden, en dan prijkt plotseling nog één ding op de takenlijst. Door ene Jan B. vriendelijk doch dringend verzocht en zodoende een onontkoombare opdracht geworden: op zoek naar kebab in Colombia. Het schijnt dat de laatste reporter in de wouden van de Colombiaanse jungle is verdwenen, waardoor de buitenlandafdeling van kebabreporters best wat nieuwe overzeese ervaringen kan gebruiken. Dan moet je dus wel; op zoek naar de enige kebabzaak in Bogotá: Türkiye Döner Kebab. In een hippe studentenwijk, tegenover een van de grote universiteiten van de stad, biedt de tent de kosmopoliete bevolking van Bogotá exotisch eten, ‘zoals je het in Europa eet’, zegt de slogan erover. Dat zullen we nog wel zien dan.

Het broodje is in elk geval op de juiste manier samengesteld, iemand heeft opgelet. De goede warme pita is gevuld met vooral veel vlees vergezeld met tomaat, sla, ui, geroosterde paprika die werkelijk wat toevoegt en een wat standaard smakende knoflooksaus en sambal. Vooraf werd me gevraagd of ik het broodje ‘picante’ wilde, maar in Colombia, hoewel omringd door hete sausetende landen, zijn de meeste mensen toch een beetje huiverig voor teveel smaak. Pikant betekent vooral een vrij neutraal roodkleurig sausje dat weliswaar geen traanogen veroorzaakt maar toch wat extra smaak geeft. Het had een heel fijn broodje kunnen zijn, maar helaas is het vlees (rund- want lamsvlees is nauwelijks te krijgen in Colombia, kip was echter wel een optie) te droog. Hoewel uiterst royaal in het broodje te vinden, veel te droog. Dan valt me ineens op dat ik ook helemaal geen vleesrol heb gezien. Zouden ze het al eerder hebben afgesneden en bewaard hebben? Daar lijkt het wel op. Ik durf het niet te vragen.

Gelukkig is daar Jonathan Cordero Uribe, die met stralende glimlach en typisch Colombiaanse charme graag een praatje maakt met eenieder die zijn zaak bezoekt. Hij vertelt over hemzelf en zijn compagnon, die naar eigen zeggen Europa vaak bezocht hebben en veel contact hebben met de Turkse gemeenschap in Bogotá (zelf heb ik nog nooit een Bogotase Turk gezien maar ik durf ook niet te vragen of die eigenlijk wel bestaat dus besluit hem maar te geloven). Hij is zo enthousiast dat het droge vlees al snel vergeten is.

Al met al hoef je voor een broodje kebab niet af te reizen naar Colombia, maar voor charmante Bogotanen zeer zeker wel, die ga ik dan ook het meest missen…